Bekende Franse supporter MacFly | Wie kent hem niet ?

Als je op een veldrit bent geweest of bij een wedstrijd van de Elite-vrouwen, dan heb je hem zeker gezien. En als je hem niet hebt gezien, heb je hem gehoord. We kwamen erachter dat onze Fransman 'gewoon' in Zuid-Limburg woont. 

Ik ging in gesprek met Mickaël Bernini en stelde hem wat vragen over zijn hobby, het supporteren, zijn bekendheid en zijn link met Limburg.

Stel je zelf voor (je naam, je woonplaats, je leeftijd, je beroep)
Hallo, ik ben Mickaël Bernini, bekend als MacFly. Deze bijnaam werd me ooit gegeven door een renner na een wedstrijd. Sinds die tijd heb ik deze naam gehouden. Ik ben 29 jaar en woon in Bocholtz, in het Nederlandse heuvelland. Daarom bezoek ik ook vaak koersen in Nederland.

Wat is je beroep?
Nou, op het moment niets. Ik ben pas geleden ontslagen en kijk nu uit naar een nieuwe job. Als data-analist. Of iets in die sector, dat gelinkt is aan programmeren en data. Als ik werk kon vinden in het wielrennen, zou dat echter geweldig zijn. En bovendien overweeg ik om me te laten sponsoren om wat meer geld te verdienen om naar meer races te kunnen gaan.

Hoe ben je in aanraking gekomen met de wielersport en wanneer was dat?
Het is lang geleden begonnen….als kind in Frankrijk. Ik keek vooral naar de Tour de France op tv. In 1996 was de startplaats in mijn woonplaats. Samen met mijn ouders en mijn broer bezocht ik deze start. Op dat moment was ik drie, dus kan me nog maar vaag herinneren. Eigenlijk zijn we daarna heel vaak naar de Tour geweest. Enkel in 2007 heb ik geen Tour bezocht.

Vanaf 2015 ben ik steeds meer wedstrijden gaan bezoeken. Wel afhankelijk van de plek waar ik destijds woonde (Parijs-Nice, Zesdaagse Londen, RideLondon). Maar het begon eigenlijk écht in 2017. In één weekend bezocht ik de Rapha Nocturne (fixed gear wedstrijd) en de Ronde van Groot Brittannië. Na de eerste wedstrijd gaven ze me de naam MacFly. Daarna besprak ik dit met Audrey Cordon Ragot en ik volgde toen het vrouwenwielrennen. Ik 2018 verkaste ik naar Nederland, waarbij het mogelijk was om meer wedstrijden te volgen. Ik bezocht veel wedstrijden en volgde steeds meer renners en rensters en zelfs ook teams. Steeds maar meer……

We zien je vaak bij het veldrijden en specifiek bij de wedstrijden van de vrouwen. Waarom juist daar?
Ik probeer alle onderdelen van het wielrennen te bezoeken. Weg- en baanwedstrijden, veldrijden, fixed-gear en mountainbike. En natuurlijk is het makkelijker wedstrijden te bezoeken in de omgeving waar ik woon. In de winter zijn er veel veldritten in België. Daarom bezoek ik deze.

Veldritten zijn leuk om te volgen, omdat je de deelnemers één voor één voorbij ziet komen en vaak ook nog meerdere malen in een ronde. Daarom is het ook fijn deze wedstrijden te doen. Ik verplaatst me regelmatig in zo’n cross. Ik blijf de crossers ook constant aanmoedigen. (Hij doet z'n eigen sport  -het rondlopen - terwijl hij aan het supporteren is).

Ik doe vooral vrouwenwedstrijden omdat ik meer favoriete rensters heb in deze koersen. Het peloton is kleiner en normaal zie je in de meeste wedstrijden ook steeds dezelfde rensters. Bovendien is het niet zo massaal en kun je makkelijk in contact komen met de rensters. Verder heb ik ook veel contact via sociaal media. En zo worden het vrienden en het is altijd leuk om vrienden te ontmoeten op de wedstrijden.

Hoeveel wedstrijden bezoek je per jaar?
Meer als in 2021. Ik registreer op het einde van het seizoen alles. Ik bezocht in 2022 meer wedstrijden dan in 2020 en 2021 samen. En die twee jaren was gelijk aan het totaal van 2015 tot en met 2019.

Ik heb was tot nu toe op 222 dagen bij een wedstrijd. Vorig jaar waren dat er 71! Misschien ga ik de 100 wel halen dit jaar….

Vroeger had je de duivel, tegenwoordig heb je een Frans kip. Hoe zorg je dat je opvalt?
Ja, het klopt dat sommige volgers mij vergelijken met de ‘Duivel’. Dat is altijd leuk om te horen. Toen ik begon met het volgen van wedstrijden, nam ik niets mee. Maar toen ik vaker in het buitenland kwam, nam ik de Franse vlag mee. Meer als teken om mijn land te promoten. Daarna zette ik een franse pruik op, gewoon omdat het grappig was. In 2018 had ik mijn volledige uitrusting. Er waren enkele fans met eenkleurige morphsuits. Maar toen ik deze in de Franse kleuren zag, heb ik hem gekocht. Later heb ik een kip gekocht in plaats van de pruik.

Deze zomer heb ik gezocht naar een opblaasbare T-Rex en kwam ik de kip tegen (het is een haan, een van de symbolen van Frankrijk, maar een kip accepteer ik ook), Hij voelde als gegoten, dus ik kocht hem. Verder heb ik nu verschillende hoofddeksels, zo kan ik wat wisselen. Dus als ik nu naar een race ga heb ik een Frans kostuum en iets op mijn hoofd. Ik pas dat aan bij de wedstrijden (WorldTour of lokale wedstrijd). Het ligt ook aan het weer en aan mijn stemming. Verder wordt ik ook herkend door mijn stemgeluid.

De tv commentatoren zien je steeds vaker en benoemen het ook. Krijg je dat mee?
Het valt mij natuurlijk minder snel op, omdat ik op locatie ben en niet tv kijk. Dus de commentatoren hoor ik niet. Maar soms krijg ik reacties via sociaal media dat ik in beeld was en dat ook tv-commentatoren er iets van zeggen. Je merkt dus dat ze me regelmatig zien.

Maar daar doe ik het niet voor. Ik wil gewoon zelf plezier maken en het leuker maken voor de rensters/renners. Op tv is dan een bonus. Door de verkleedpartij val ik natuurlijk op en wordt ik gezien door een camerateam.

Van wie ben je de grootste supporter en waarom?
Moeilijke vraag. Ik supporter eigenlijk iedereen, maar natuurlijk heb ik mijn voorkeuren. Ik begon met de Franse renners, daarna de renners uit Franse teams. Maar er zijn meer redenen om iemand aan te moedigen. Bijvoorbeeld renners, die je bedanken en met je op de foto willen. Dat was geval bij Julie de Wilde, toen ze nog junior was. Rijders van een team,die ik leuk vind (zoals Parkhotel) hebben ook een voorsprong. Omdat ik zelf in Limburg woon, waardeer ik de rensters uit het dat team.

Pas geleden was er een veldrit zonder Franse renster. Ik vroeg Femke Gort of ze nog een fan nodig had, speciaal voor haar. Ik wist dat ze een Limburgse was. Vanaf die tijd ben ik een grote supporter van haar. Of bijvoorbeeld Xan Crees, die vlak bij me viel. Ik maakte een foto en vanaf, die tijd moedig ik haar aan. Verder ook Sarah Gigante, die naar me zwaaide op de Cauberg, bij een training voor de Amstel Gold Race. En verder spreek ik veel rensters via sociaal media. Hoe meer ik ze spreek, hoe meer ik ze waardeer, dat is het eigenlijk.

We werden pas geleden verrast door een bezoek in de WEBU Cross Cup. Hoe kwam dat zo?Daar waren eigenlijk twee redenen voor. Het was sowieso niet ver van Bocholtz. Zo ben ik al eerder naar een race in Mechelen met de fiets gekomen. Dat was voor mij m'n zondagsritje.

De tweede reden was de deelname van Michelle Ritzen, zij neemt deel aan alle Limburgse wedstrijden. Verder zag ik Pien Limpens in Mechelen en deed Sabrina Stultiens mee in Meijel. Dus genoeg redenen om de wedstrijden te bezoeken. Sabrina won de koers met een grote voorsprong.

Ik begreep dat je bij de bekijken van de crosstrainingen in Mechelen hard bent gevallen en dat één van de deelnemers je heeft geholpen. Kun je vertellen wat er is gebeurd?
Ja, dat was in de Kleeberg Cross. Niet als toeschouwer, maar om zelf te proberen. Het circuit was 15 kilometer van mijn huis af. En ik fietste er naar toe met mijn gravelbike. Was mijn debuut als veldrijder. Het eerste gedeelte was gras. Maar bij het technische gedeelte vloog ik voor over mijn fiets en kwam vier meter verder terecht. En klein breukje in mijn rug, dat wel pijnlijk was in de eerste weken. Ik herstelde langzaam, maar voel het nu na 4 maanden nog steeds. Maar goed, het ook erger kunnen aflopen. Ik had verlamd kunnen raken. Na de valpartij ontmoette ik Michelle, die vlak achter me reed bij de val. En zo moedig ik ook haar aan bij de wedstrijden. Een “fijne” manier om een nieuwe favoriete renster erbij te krijgen.

We missen je al een paar weken, waar zit je?
Ik heb nu vacantie. Nou, niet écht vacantie omdat ik 10 dagen na mijn laatste wedstrijd ben ontslagen. Verder had ik de mogelijkheden om thuis te werken en ben terug naar mijn ouders gegaan. Zij wonen in Zuid-West Frankrijk. Een meestal ga ik dan enkele weken terug. Meestal van de Feestdagen tot eind januari. Ik breng dan veel tijd door met mijn familie. Daarom zie je me nu minder vaak. Maar ik kom terug!

Kenmerkend is het luid aanmoedigen van tal van deelnemers. Wat roep je precies?
Pff, er zijn veel aanmoedigingen. Ik begon eigenlijk met ‘Allez, allez.”, zeg maar de Franse manier van aanmoedigen. Maar soms moet je wat veranderen. Zeker als je de deelnemers vaak ziet. Dus ik paste het ritme van de aanmoedigingen aan en varieerde ook met de tekst. Soms speciale aanmoedigingen voor mijn favoriete rensters. Als ik zelf fiets, probeer ik weer nieuwe aanmoedigingen te bedenken.

Bij wegwedstrijden ga ik vaak naar een ploegenpresentatie en heb ik een aanmoediging voor minimaal één renner uit dat team. Speakers vinden dat leuk. Als er een heel peloton voorbij snelt, beperk ik met tot ‘MacFly moedig je aan…’, maar dat alles wel in het Frans. Dat is voor mij makkelijker.

Verder ben je nogal actief op de sociale media. Hoe kunnen we je het beste volgen?
Ja, het is leuk om op sociaal media actief te zijn. Ik heb daar mijn mening over de sport, de renners, de teams en de journalisten. Ik ben het meest actief op Twitter en ben beslist niet objectief. Instagram gebruik ik meer om renners te volgen en om foto’s te delen. En pas geleden ben ik begonnen met Twitch. Zo kan ik live beelden laten zien van wedstrijden, die niet worden uitgezonden. Renners kunnen dat delen met hun familie en vrienden. En tenslotte YouTube om video’s van wedstrijden te delen.

Ik neem aan dat we je zien en horen op het WK in Hoogerheide in februari. Hoe ziet je verdere programma eruit?
Dat is nog niet zeker, omdat ik dan nog steeds met vacantie ben. Maar Hoogerheide zou weer mijn eerste race van 2023 moeten zijn, anders een veldrit een week later. Daarna begint al snel de Omloop Het Nieuwsblad, Omloop Hageland en andere koersen in België. Ook in Parijs Roubaix, waar ik de cyclosportieve tocht zelf doe. Dan volgen Festival Elsy Jacobs en Lotto Thuringen Tour. Mogelijk ook de Giro, maar dat is nog niet zeker. Daarna de Franse kampioenschappen en de Tour. Je begrijpt dat de wedstrijden niet door kunnen gaan, zonder mij! Ik probeer zoveel mogelijk koersen te doen, speciaal in België en Nederland, en zeker de wedstrijden van de vrouwen. Maar niets is zeker, het kan altijd nog wijzigen. Zelfs op de ochtend van de wedstrijd.

Heb je nog een boodschap voor je volgers?
Op de eerste plaats bedankt voor dit interview en het volgen van mij en mijn avonturen. Het is altijd leuk om een bericht te ontvangen als iemand mij ziet of hoort. Nog leuker is het om iemand te ontmoeten tijdens één van de vele wedstrijden, die ik volg.